Zamora

Lieve familie, beste vrienden,

De confrontatie tussen de 2 Amerikaanse dames viel mee. Beide dames proberen wel zich zo positief mogelijk te profileren bij ons groepje. Marsha doet dat beduidend beter.

Robert (Bob) kan inderdaad goed koken dus we hebben heerlijk gegeten. Bryan en ik hebben afgewassen. Wij zijn samen naar het voetbal gaan kijken in de kroeg. Beste wedstrijd. Ik was in de kroeg de enige Barcelona supporter. Maar dat gaf geen narigheid.

Daarna naar bed en best geslapen.  We waren voor 7 al weer in de weer. In eerste instantie was ik mijn windjack kwijt. Ik dacht dat ik hem in de kroeg had laten liggen. De vriendelijke hospitalero zei dat hij het jack later zou oppikken als de kroeg weer open was en daarna naar Zamora zou rijden om het het af te geven. Wat een service. Maar het bleek niet nodig. Het jack hing in een van de wc´s.

De tocht vandaag was overwegend heel mooi. Een schitterend golvend gebied met veel groen (weiland en gewassen), veel bruin (net geploegd) en hier en daar een paar koeien en schapen. Maar ja 32 km is toch best veel. Dus we kwamen best een beetje moe in Zamora aan bij ons hostal. 7 uur onderweg geweest inclusief 2 stops van een half uur. Dus redelijk snel gelopen vandaag.

Henriette gaat morgen naar Madrid en vliegt daarvandaan naar huis. Het gaat niet meer met haar voeten. Natuurlijk hebben we afgesproken dat ik bij haar een keer een bakkie ga doen en zij gaat aan haar man Cor vragen of ik een keer meekan als hij gaat zweefvliegen. Ik heb hoogtevrees maar toch wil ik wel een keer mee. Morgen komt het Ierse loopmaatje van Bryan aan. Zij gaat een week meelopen met Bryan, Robert en mij.

Op een terrasje hebben we met Henriette een drankje gedaan. Was ik ineens mijn camera kwijt, correctie Gerda´s camera kwijt. Paniek, maar hij lag gelukkig in de hostal. Eeen deel van de foto´s die ik gemaakt heb zal ik zodra ik Nederland ben aan de blogs toevoegen. Alle foto´s zet ik op het internet zodat iedereen ze kan zien, downloaden etc. Mijn loopmaatjes zijn uiteraard geinteresseerd.

Terwijl ik dit verhaal zit in te kloppen zit Miranda, de Canadese, naast mij in het internetcafe haar blog te typen. Natuurlijk nog even zitten kletsen. Over een uur gaat het clubje weer uit eten. Ja een soort afscheidsdiner voor Henriette. Het is niet leuk dat een Camino om gezondheidsredenen stopt. Maar ja dat gebeurt hier veel vaker. Vanmorgen had Robert keelpijn. Ik hoop dat dat met een sisser afloopt.

Dit was het weer voor vandaag.

xxxxrob