Madrid

Beste readers

Vanmorgen vertrok ik uit Santiago. Voordat ik het hostal kon verlaten werd ik door de oude man gevraagd om nog een glas wijn met hem te drinken. Daar kwam natuurlijk weer kaas, worst en brood bij en een heel gesprek. Op de een of andere manier ben ik voor hun een bijzonder iemand. Zij leggen hun zorgen bij mij op tafel. Hun zorgen over (oa de pijnklachten) van hun zoon Francisco, zijn relatie, de kinderen van haar uit een eerdere relatie, hoe lang ze door kunnen gaan met werken etc. etc. Natuurlijk luister ik naar ze en natuurllijk probeer ik ze te helpen door door aan te geven hoe ik dingen doe of zou doen. De communicatie gaat prima omdat ze best goed Engels spreken. Dat mag ook wel na ruim 20 jaar in Engeland gewoond te hebben. Ik heb ze verteld dat ze op onze lijst staan met ¨toppers¨voor zowel eten als slapen. Deze lijst komt uiteindelijk terecht bij oa de uitgevers van veel boeken over de Via de la Plata nadat Brian de tekst op deugdelijk Engels heeft gecontroleerd. Ik hoop natuurlijk dat de uitgevers er ook iets mee doen.

Toen kwam toch het moment van afscheid. Kussen (met de oude dame), handen schudden en vasthouden en toen pas kon ik gaan met de woorden dat ik bij hun altijd welkom ben. Het zijn beslist geen loze woorden want ik heb geen stuiver betaald voor alles wat ik bij hun in 4 dagen gegeten en gedronken heb. Ik heb 4 keer 20 euro betaald voor mijn 1 persoonskamer en dat is het.

Als je over straat loopt valt op hoeveel bedelaars er in Santiago zijn. Vaak jonge mensen die aangeven geen werk, geen huis maar wel kinderen te hebben. Ik heb geen idee hoe groot de armoede echt is. Maar je economisch gaat het in Spanje niet goed en dat is bekend. Over het regeringsbeleid zijn onder meer studenten niet tevreden. Op het plein in Santiago zijn continue manifestaties.

Santiago is ook duurder dan andere dorpen en steden langs de la Plata. Op een terrasje zitten kost hier echt meer.

Vandaag werd ik aangesproken en omhelst door een Duits sprekende vrouw. Geen idee wie het was, maar ze wist wel wie ik was. Nou ja dan maar even staan praten en ze kende inderdaad lopers die ik ook ken. We zullen dus wel een keer in dezelfde herberg geslapen hebben. Mijn geheugen wordt wel minder maar ik heb nu als excuus dat het niet mijn type was en dus ben ik dat hoofd vergeten.

Ik ben aan mijn 2e Engelse boek bezig en heb alvast een 3e aangeschaft. Niks te doen na het lopen gaat me goed af. Niks doen als ik geen afstanden meer loop, dat vind ik veel lastiger. Dus ga ik boeken lezen. Niet te ingewikkeld, gewoon detectives en politieboeken.

Bob en Brian zijn ondertussen in Kaap Finistere. Met Henriette haar voet gaat het beter. Ze moet nog wel een beetje wennen aan gewoon thuis zijn. Gisteren belde Diego Cruz me over woensdag en donderdag als we elkaar zien. Met Jens en Hans gaat het goed. Geen gezondheidsklachten meer en onderzoeken hebben geen problemen opgeleverd. Brigid haar voet gaat ook beter.

Een uurtje of 7 in de trein. Maar wel eerste klas met veel ruimte en self made bocadillos queso en frutas. Galicie is heel mooi ook vanuit de trein. Mijn 2e Engelse boek is uit. Spannend! Veel te snel gelezen. Ergens, ongeveer een uur voor aankomst werd de rijrichting ineens veranderd. Nadat we hadden stilgestaan bij een station gingen we achteruit en we kwamen ongeveer op tijd (kwart over 9 ´s avonds) in Madrid aan. Dus het hoort kennelijk zo. Om 10 uur zat ik in mijn hostal in de binnenstad. Een hele kleine kamer met een prima douche wc. Goedkoper dan 40 euro kon ik in het centrum niet vinden. Overigens op de Camino wordt veel accomodatie gezocht met booking.com Vliegtickets worden gezocht met skyscanner.com

xxxrob