Santa Maria del Tietar

25 mei 2011

Beste allemaal

Ik heb gisternacht tot 00 30 uur TV gekeken naar een zender waar ze niet nasynchroniseren.

Om half 9 weer op, half 10 backpack in een speciale ruimte (ketelhok) opgeborgen in het hotel want mijn kamer moest ik om half elf verlaten hebben.

Ik ben maar weer eens op pad gegaan. Eerst maar eens even een internetcafe zoeken om te kijken wat die vulkaan voor narigheid veroorzaakt mbt de vluchten. Het ziet er wel zorgelijk uit. Engeland is dicht, evenals Noord Duitsland en die aswolk die zal wel niet stilstaan in de lucht. Als er geen vluchten naar Nederland gaan dan hoef ik de trein ook niet te proberen, want die zal wel volzitten met Barcelona supporters die via Frankrijk naar London gaan voor de CL finale.

Op de Plaza Puerta del Sol is een grote manifestatie die erop gericht is om veranderingen in Spanje te bewerkstelligen. Ik vond dat ik daar maar eens een praatje moest gaan maken. Het is niet een politieke groepering of alleen studenten. Nee het zijn mensen uit alle lagen van de bevolking die zich hebben aangesloten bij een vreedzaam gebeuren waar ideeen van een ieder verzamelt worden en waar uiteindelijk een boodschap uit voort komt. Deze manifestatie is in Madrid begonnen, maar heeft zich uitgebreid naar alle grote steden in Spanje. In Santiago had ik al gezien dat er het nodige speelt. Een ding is zeker, Quechua krijgt veel gratis reclame. Het wemelt van de tentjes van dat merk. De sfeer op het plein is prima. Muziek, discussie, veel slogans waaruit blijkt dat men het gedoe met de banken zat is evenals de enorme werkeloosheid, de problemen met de huizenmarkt, de corruptie, het regeringsbeleid etc. etc.

Ik loop wat door de stad. Het is mooi weer, wel broeierig en de weers vooruitzichten zijn slecht. Af en toe een bakkie of een pilsje doen en nu nog een plekkie zoeken om te picniccen. Emmentaler, broodje, banaan, appeltje, watertje. Het gaat wel goed met me.

DSC02376DSC02378DSC02379DSC02380DSC02381DSC02382DSC02384DSC02385DSC02393DSC02394DSC02395DSC02397DSC02411

Om een een uur of half acht ´s avonds stond ik voor de deur van de Caracol de concertzaal. Felicia de vrouw van Diego zag me en omhelsde me. We hadden elkaar nog nooit gezien maar op Facebook waren we ondertussen al ¨bevriend¨geraakt. Even later was ook Diego er. Big hugs en knuffels en vervolgens werd ik aan de andere bandleden voorgesteld. Mijn backpack werd in de artiestenruimte opgeborgen. Iedereen stond bij de deur shag te roken. Ik kreeg er ook een. Er zat van alles in, het smaakte weer best.

Diego Cruz Bravo is de volledige naam van mijn Caminovriend. Zijn band heet Cruz Bravo. Het optreden was fantastisch. Ik stond helemaal vooraan en 1 nummer werd speciaal voor mij gezongen, zo riep Diego de zaal in. ¨A Santiago¨. De muziek is een soort mengsel van pop en flamingo. Diego heeft een heel aparte stem die je uit duizenden herkent. Het klinkt heel goed en het plezier dat de bandleden er aan hebben spat er af. Naast gitaren ook fluit, contrabas en viool. De samenstelling wisselt afhankelijk van het te spelen nummer. Na Diego kwamen er nog 3 bands maar de meeste mensen komen voor 1 specifieke band, dus na afloop stonden er veel mensen buiten na te praten en weer gingen er stikkies rond. Ik heb de nieuwe CD van Cruz Bravo gekocht.

Om een uur of half een ´s nachts vertrokken we naar het dorp Santa Maria del Tietar waar Diego en Felicia met hun zoon van 16 wonen. Om een uur of twee kwamen we aan, waarna er gegeten werd, nog een glaasje wijn en nog wat nagebabbeld. Communiceren is lastig want hun engels is niet zo goed en mijn spaans stelt natuurlijk ook niet zo veel voor. Diego´s favoriete muziek is flamingo. Daar heb ik ook een cd van meegekregen. Voorts houdt hij zich met blues bezig. Een proefversie van de blues cd die binnenkort uitkomt heb ik ook gehad en ook daar heb ik stukken uit gehoord. Fantastisch. Ze hebben gitarist die zo verschrikkelijk goed is.

Maar veel muziek is geen garantie voor veel inkomsten. Het is ook in Spanje moeilijk om de kost te verdienen met muziek. Het water staat hun aan de lippen, maar hun gastvrijheid is ongekend. Het was hun ook niet ontgaan dat de vulkaan hier en daar vluchten laat schrappen. Zij boden me aan om bij canceling van mijn vlucht net zo lang bij hun in huis te blijven als ik wil, totdat er weer gevlogen wordt.

xxxxrob

Foto’s