Valdesalor

Lieve, beste vrienden en familie,

Gisteravond om 19 uur zijn we naar de Vesper in de kerk geweest. Deze kerk bevindt zich binnen het tehuis voor de demente mensen en geestelijk gehandicapten. Het publiek bestond uit een dozijn pelgrims en een dozijn inwoners van het tehuis. De dienst werd gedaan door een van de monnikken. Hij werd hierbij geassisteerd door een geestelijk gehandicapte op gymschoenen met een Ikea tafelkleed om zich heen. Deze man deed dienst als misdienaar. Het was een bijzondere ervaring zeker toen we naar voren moesten komen en soort zegen kregen. Wat precies weet ik niet want ik verstond er niks van. Er was ook nog een monnik of priester van een jaar of honderd aanwezig. Die speelde ook een rol in het geheel. Na afloop heb ik eens gekeken wat er te zien was op de verschillende afdelingen. Als je daar werkt dan heb je het zwaar.

Daarna eten in het klooster. Prima, soep, tonijn, een soort ham, olijven (aan mij niet besteed) en ananas. Natuurlijk was er wijn. En daarna samen allemaal afwassen. Ik heb daar foto´s van gemaakt en heb diverse email adressen gekregen om een en ander uit te wisselen. Om 21 uur gingen we naar de slaapzaal. De buitendeur van het klooster ging dicht. Om 22 uur ging het licht uit maar om wederom 6 uur 15 liep de wekker weer af. Eten deden we in het restaurant aan de overkant en om 7 uur 20 liepen we de stad weer uit. De eerste kilometers waren heel fraai. De temperatuur was nog heerlijk. We hebben ook een heel stuk langs een provinciale weg gelopen en dat met een steeds maar stijgende temperatuur. Daarna weer veel weilanden, steen-eiken en koeien. We hebben onder een boom heerlijk geluncht en ik kon even een paar SMS jes sturen.

Ondertussen zijn we in ons nieuwe onderkomen terecht gekomen, de kleedkamer van de plaatselijke voetbal club van Valdesalor. Daar slapen we op een soort turnmatten. Maar er zijn hete douches, wc´s en wc papier en kost niets. Dus prima toch. We liggen er met ons zevenen. Gelukkig hebben een aantal pelgrims ervoor gekozen om de bus naar de volgende stad te nemen. Met meer mensen was het wel krap geworden in de kleedkamers.

Deze blog en trouwens ook de drie vorige dicht ik op het gemeentehuis. Om kwart over zes ´s avonds. De werktijden liggen hier echt anders. Van een uur of 14 tot 17 kan je hier een kanon afschieten.

Vanavond gaan we met z´n zessen eten in het enige restaurant dat hier is. Robert de zoon van Henriette is ondertussen afgereisd naar het volgende dorp Cacares. Daar komen we hem morgen weer tegen. Nog een voettocht zag hij niet zitten. De 27 km van vandaag waren voor hem best heftig. De anderen beginnen eigenlijk steeds meer te wennen aan het lopen, zelfs in de hitte. De pijn tjes worden steeds minder, de rugzak voelt niet zo zwaar meer aan. Mijn enkel doet het prima. Een beetje pijn in mijn rug. Gisteren een buikpijntje maar voor de rest gaat het uitstekend. De sfeer is best. Het is heel anders dan de Camino Frances, maar dat heb ik al gezegd.

Dit was het weer voor vandaag

xxxrob