Salamanca dag 2

Lieve mensen,

Gisteravond zijn Brian en ik naar een Vesperdienst in de kathedraal gegaan. Een stel heel oude priesters deed de gezongen dienst. Heel veel belangstelling was er niet. Het klonk heel goed. Verstaan deden we niet veel.

Daarna hebben we geborreld in La Luna een prima restaurant die tot onze lijst met toppers behoort. We worden er knap handig in om de juiste tenten te vinden. Voor diegenen die hier ooit in de buurt komen, het adres is C/Libreros no 4 Calle de la Universidad Salamanca. Een menu voor 11 euro en weer zo geweldig lekker. Tijdens het diner hebben we zitten praten over het wel dan niet in onze groep toelaten van een Amerikaanse dame. Deze dame heeft onenigheid gekregen met haar reisgenoot en is nadrukkelijk op zoek naar aansluiting. Echter haar reputatie is niet optimaal. Ze gedraagt zich op een manier die soms afstoot. Brian vindt dat we op de Camino van het goede moeten uitgaan, ik ben het er wel mee eens, al hoewel ik geen fan van haar ben. Henriette en Robert zijn tegen. Wat er morgen gebeurt, ik weet het niet maar duidelijk lijkt dat deze dame er op uit is om gewoon met ons mee te lopen.

Vannacht heb ik weer eens niet geweldig geslapen. Ik had best veel pijn in mijn rug en rechter boven been. Vanmorgen om half acht liep de wekker af. Douche gepikt wat we nooit doen op loopdagen. Om half negen met de ¨boys¨ aan het ontbijt in een barretje om de hoek. Brian en ik zijn naar de mis van half tien gegaan. Henriette ging naar de dokter en Robert ging de stad verkennen.

De mis vond plaats in een kapel in de kathedraal. 1 priester, 1 hulp en 6 ¨klanten¨. Het was dus bijna een prive mis, overigens zonder muziek en zang, maar wel indrukwekkend. Na een half uur stonden we weer buiten. Brian en ik hebbeb vervolgens de stad verkend, allerlei gebouwen van binnen bekeken en ik heb ook geprobeerd in contact te komen met een masseur. Dat lukte niet, zijn praktijk was dicht.

Om een uur of 12 waren we weer compleet. Henriette mag van de dokter gewoon doorlopen. Ze heeft wel pijn stillers gekregen. Na de lunch gingen de boys naar de hostal en Henriette en ik gingen nog even shoppen. Toch weer even de praktijk van de masseur geprobeerd. En er was iemand. En wel Oscar Lobo een ostheopaat. Hij was onmiddelijk bereid mij te helpen en gedurende een uur werd er aan mij getrokken en geduwd en werd ik gemasseerd. Ik ging bijna krom van de pijn naar binnen en kwam min of meer huppelend weer naar buiten met een aantal kinesio tapes op mijn rug en been. Ik hoop dat het herstel blijvend is. Voor diegenen die hier lopen en dit soort hulp nodig hebben: Oscar Lobo, Ventura Ruiz Aguilera N 1-5 4 Officina 10 Salamanca tel 0034 676 991 187. Een heel aardige man.

Na afloop van mijn behandeling nog een bakkie gedaan met Henriette. Van haar hoorde ik dat de Amerikaanse ook is ingetrokken in ons hostal met volgens haar maar 1 bedoeling en dat is met ons meelopen. Vanmorgen kwamen we haar tijdens het ontbijt tegen en de wanhoop over het alleen zijn is van haar gezicht af te lezen. Ook kwamen we Kees weer tegen en een Frans Duits stel dat op ons voorgelegen heeft. Verder hebben we nog zitten praten met een Finse en een Duitse dame die Salamanca als eindpunt hebben.

Vanavond om half acht zien we de boys weer. We hebben weer een mooi clubje. Zoeven SMSde Hans dat hij ook weer terug is in Denemarken. Kennelijk ook te veel last van zijn been waar hij al eerder over klaagde.

Ja dit was het wel weer. Nog even dit, de binnenstad van Salamanca is echt prachtig, de moeite van het bezoeken waard.

xxxxxxrob