1. Home
  2. Reisverhalen
  3. Campobecerros

Campobecerros

11 mei 2011

Goedendag allemaal,

Ik (Anniek) maak een korte blog voor Rob, vanwege de beperkte internetmogelijkheden tijdens de camino.

Samen met zijn reismaten hoeft Rob nog maar 178km naar Santiago de Compostella.
Met de blessures en mankementen staat het oke, zijn been houdt het nog wel even vol. Al helemaal met het vooruitzicht van die tientallen kilometers. Achteruitkijkend naar de honderden kilometers die al zijn afgelegd. Soms met hier en daar wat pijntjes, maar bij een lange tocht is dat ook bijna niet te voorkomen.

Hier in huize Volders gaat alles zo z'n gangetje. Steven eet ribbelchips. Nouja eet, eigenlijk propt. Joke zit keurig op het werk en ik heb vanmiddag mijn eerste kilometers in de auto gemaakt. Vanmiddag mijn rijbewijs opgehaald en al bijna gebotst tegen een mooie auto. Even oefenen en wennen in de kleine Yaris.

De blogteksten staan al op papier en de avonturen van Rob komen dus binnenkort online.

Groeten van Anniek & chips-propper Steven

Foto’s

  1. DSC02062
  2. DSC02064
  3. DSC02070
  4. DSC02072

5 Reacties

  1. Inge:
    11 mei 2011
    Hahahaha....je dochter schrijft al net zo leuk als jij Rob!
  2. Annie:
    11 mei 2011
    niet te veel proppen he steef..
    goed geschreven anniek enne kijk uit met die yaris!!
    rob nog enkele kilometers te gaan! ondanks je pijntjes!
  3. Annie:
    11 mei 2011
    enne joke, lekker blijven werken, heb je nergens last van!!!
  4. Corrie:
    11 mei 2011
    Zo, gezellig hoor een echte blog van dochter Anniek ! Nou, ik doe ook weer gewoon mee met een reactie voor Rob. We zijn er trots op je dat je zoveel kilometers hebt gevreten met je loopschoenen. Ik doe het niet na. Laatste wandeling van mijzelf was op het strand in Kijkduin afgelopen zondag. Op Moederdag hebben we een echte stranddag gehouden. Compleet met moeder Jo. Steven en Anniek waren er ook en natuurlijk -om het spektakel compleet te maken- was Albert er. Favoriete drinkvriend van Jo kan niet ontbreken op het strand. Hoogtepunt van Jo was het moment waarop het rosé-tijd werd en de fles uit de meegebrachte koelbox kon worden gehaald. Albert glunderende ook op dat moment. Steven's hoogtepunt was al eerder die dag: Het moment waarop hij zijn (te) grote schoenen kon uitrekken om lekker met zijn voeten in het zand te vroeten. Anniek haar hoogtepunt kun je wel raden. Ze was de eerste en degene met de hoogste frequentie van “neem een duik in ijskoude zee”. Het water was wel negen graden en de gevoelstemperatuur was nog lager. Heb mijn grote teen niet eens in de zee gestopt. Anniek was van top tot teen in de zee gesprongen. Bikkel. Het was verder een mooie dag. Niet druk. De strandtent waar we bij in de buurt waren was prima. Beetje aftands zag het eruit maar dat was niet maatgevend voor het eten/ drinken en de bediening. Er was lekkere koffie en mooie en/of lekker stoeltjes. We werden keurig geholpen en na de moederdagkoffie werd ons zelf aangeboden of ze de tafel gereserveerd moesten houden. Konden we later terugkomen; “You make my day”.
    Op enig moment was de pret toch afgelopen. We moesten weer naar huis. Huis gepoetst. Hulp uit Oekraïne heeft accuut haar baan opgezegd. Is wel wat. Bezorgt toch weer beetje poets-zorg hier in huis. Naast poetsen zit ik weer in normale ritme. Maandag gewerkt en dinsdag ook. Raad eens wat. Ben vandaag weer op het werk geweest ! Het lijkt wel of het leuk is.
    Geniet van je kilometers. Zet ‘m op en tot snel.
    Corrie
  5. Lay Lin:
    12 mei 2011
    Hola Roberto!

    Just checking in to see you are well. Clickety clack - Ultreya, our friend. You're getting close!

    Hugs
    Lay Lin & Rajen, your camino mates 2010